داروی بوسپیرون؛ همه چیز درباره بوسپیرون؛ نحوه مصرف و عوارض جانبی

در این مقاله قصد داریم هر آنچه که در خصوص انواع طبع و مزاج لازم است بدانید، با شما در میان بگذاریم. افراد دارای مزاج و طبع بدن مختلفی هستند که در چهار گروه جا دارند. این چهار گروه از صفرا، دم، سودا و بلغم تشکیل شده است. هم‌چنین انسان‌ها با توجه به طبعی که دارند از نظر جسمی، ذائقه، رفتار و… از همدیگر متفاوت می‌شوند. در واقع باید ببینیم که کدام یک از موارد چهارگانه فوق بیشترین میزان را در بدن انسان دارند.

↑ جرجانی، ذخیره خوارزمشاهی، ۱:‎ ۵۷. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۸ مه ۲۰۲۱. ↑ «مقاله‌ای از عرفان کسرایی». دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۱۶.

فصل تابستان مزاجی گرم و خشک دارد. در این فصل، صفراوی مزاج‌ها باید بیشتر غذای سرد و تر بخورند.

این دسته از افراد معمولا درشت‌هیکل هستند و موهای پرپشتی دارند.

بر خلاف الکمئون، بقراط پیشنهاد کرد که طبع یا مزاج مایعات حیاتی بدن است: خون، بلغم، صفرا و سودا. آلکمائون و بقراط اظهار داشتند که کمبود یا زیاده روی شدید در هر یک از طبع‌ها (مایعات بدن) در فرد می‌تواند نشانه ای از بیماری باشد. بقراط و سپس جالینوس پیشنهاد کردند که عدم تعادل متوسط در مخلوط این مایعات باعث ایجاد الگوهای رفتاری می‌شود[۴] یکی از رساله‌های منسوب به بقراط با نام درباره ماهیت انسان، این نظریه را به شرح زیر توصیف می‌کند:

سوداوی مزاج‌ها افرادی ترسو و مضطرب هستند و از لحاظ روحی عموما بی‌قراری دارند. از نظر فیزیکی مرتب، منظم و فعال مزاج هستند. این دسته افراد، تمایل بیشتری به بی‌خوابی دارند.

میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ج. ۶. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۶۴۷.

این مواد غذایی و مفید چهار خلط اصلی موجود در بدن به نام‌های دم، صفرا، سودا و بلغم را به وجود می‌آورند.

↑ علوی، خلاصه الحکمه، ۱۹۴. ↑ علوی، خلاصه الحکمه، ۱۹۴. ↑ جرجانی، ذخیره خوارزمشاهی، ۱:‎ ۷۲.

در ادامه به ویژگی‌های اخلاقی، مواد غذایی نامناسب و رژیم غذایی مناسب افراد صفراوی اشاره شده است:

بهتر است این افراد از غذاهای فریز شده یا سرخ شده استفاده نکنند و مصرف نوشیدنی‌های با طبع گرم را به حداقل برسانند. هم‌چنین از مصرف چربی‌ها پرهیز نمایند.

مزاج شناسی در طب سنتی راه‌های تشخیص آسانی دارد. یکی از این روش‌ها برآورد میل به انواع غذاها است. پس نوع مزاج را می‌توان با توجه به تمایلات نسبت به غذاها تشخیص داد.

در ذخیره خوارزمشاهی آمده که اگر طبیب، به وسیله حس لمس، احساس گرمی یا سردی در شخصی نماید، دلالت بر گرمی یا سردی مزاج آن شخص دارد، مشروط بر این که گرمی و سردی به سبب امر خارجی عارض نشده باشد؛ در مباحث جداگانه‌ای تحت عنوان: سخنات و مبردات، کلیه عوامل گرم‌کننده و سردکننده بدن را که باعث افزایش یا کاهش درجه حرارت اشخاص می‌شود ذکر کرده‌اند.[۱۴]